Saffat Suresi 51. Ayet

İçlerinden biri: "Benim, bir arkadaşım vardı" der.

Bir sözcü der ki: "Benim bir yakınım vardı."

İçlerinden bir sözcü şöyle der: “- Gerçekten benim (dünyada) bir arkadaşım vardı.

Onlardan bir sözcü şöyle der: Doğrusu bir yakınım vardı.

İçlerinden biri: "Benim, bir arkadaşım vardı" der.

İçlerinden biri der ki, "Benim bir arkadaşım vardı."

İçlerinden bir sözcü der ki: "Gerçekten benim bir arkadaşım vardı."

Onlardan biri: «Benim de bir arkadaşım vardı.»

Bir sözcü der ki: "Benim bir yakınım vardı."

İçlerinden bir sözcü der ki : «Hakıykat, benim (dünyâda) bir arkadaşım vardı.

İçlerinden bir sözcü der ki: Benim bir dostum vardı.

Onlardan konuşan birisi: "Gerçekten benim bir yakınım vardı." dedi (der).

İçlerinden biri şöyle diyecek: "Bakın, benim (yeryüzünde) bir arkadaşım vardı,

İçlerinden biri: «Benim, bir arkadaşım vardı» der.

(50-51) Onların (o ehl-i cennetin) bazıları bazılarına karşı teveccüh ederek soruşturmaya başlarlar. Onlardan birisi der ki: «Benim (dünyada iken) muhakkak bir arkadaşım var idi.»

İçlerinden biri; "Benim bir arkadaşım vardı." der.

Onlardan biri: -Benim bir yakın arkadaşım vardı, der.

Onlardan biri: Benim bir yakın arkadaşım vardı, der.

Derken biri der ki: “Sahi, benim de yakın bir arkadaşım vardı. Yanıma gelir, iğneli iğneli “Sen de mi, derdi, bu masala inananlar arasında yer alıyorsun? Yani biz ölüp çürümüş kemik, toz toprak haline geldikten sonra, biz mi dirilip hesap vereceğiz, buna da inanılır mı?”

Onlardan bir sözcü: "Benim, dedi, bir arkadaşım vardı."

Onlardan bir sözcü der ki: «Benim bir yakınım vardı.»

İçlerinden bir sözcü şöyle der: "Benim yakın bir arkadaşım vardı."