وَاِذَآ اَنْعَمْنَا عَلَى الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖۚ وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُوْ دُعَاۤءٍ عَرِيْضٍ ( فصلت: ٥١ )
And when We bestow favor
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا
நாம் அருள் புரிந்தால்
upon man
عَلَى ٱلْإِنسَٰنِ
மனிதன் மீது
he turns away
أَعْرَضَ
புறக்கணித்து செல்கிறான்
and distances himself and distances himself
وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ
தூரமாகி விடுகிறான்
but when touches him
وَإِذَا مَسَّهُ
இன்னும் அவனுக்குநிகழ்ந்தால்
the evil
ٱلشَّرُّ
தீங்கு
then (he is) full (of) supplication
فَذُو دُعَآءٍ
பிரார்த்தனை உடையவனாக
lengthy
عَرِيضٍ
மிக அதிகமான
Wa izaaa an'amnaa 'alal insaani a'rada wa na-aa bijaani bihee wa izaa massahush sharru fazoo du'aaa'in 'areed (Fuṣṣilat 41:51)
Abdul Hameed Baqavi:
மனிதனுக்கு நாம் (யாதொரு) அருள் புரிந்தால், அவன் (நமக்கு நன்றி செலுத்துவதற்குப் பதிலாக) நம்மை(யும் நம்முடைய கட்டளைகளையும்) புறக்கணித்து நம்மிலிருந்தும் விலகி விடுகின்றான். அவனை யாதொரு தீங்கு தொடர்ந்தாலோ, வெகு அகல நீளமான பிரார்த்தனை செய்(து அதனை நீக்குமாறு நம்மிடம் கோரு)கின்றான்.
English Sahih:
And when We bestow favor upon man, he turns away and distances himself; but when evil touches him, then he is full of extensive supplication. ([41] Fussilat : 51)