اِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ اِذَآ اَرَدْنٰهُ اَنْ نَّقُوْلَ لَهٗ كُنْ فَيَكُوْنُ ࣖ ( النحل: ٤٠ )
Only Our Word
إِنَّمَا قَوْلُنَا
நம் கூற்றெல்லாம்
to a thing
لِشَىْءٍ
ஒரு பொருளுக்கு
when We intend it
إِذَآ أَرَدْنَٰهُ
நாம் நாடினால்/அதை
(is) that We say
أَن نَّقُولَ
நாம் கூறுவது
to it
لَهُۥ
அதற்கு
"Be"
كُن
ஆகு
and it is
فَيَكُونُ
ஆகிவிடும்
Innamaa qawlunaa lisha y'in izaa aradnaahu an naqoola lahoo kun fa yakoon (an-Naḥl 16:40)
Abdul Hameed Baqavi:
(ஏனென்றால்) நாம் யாதொரு வஸ்துவை (உண்டு பண்ண)க் கருதினால், அதற்காக நாம் கூறுவதெல்லாம் "ஆகுக!" என்பதுதான். உடனே (அது) ஆகிவிடுகிறது.
English Sahih:
Indeed, Our word to a thing when We intend it is but that We say to it, "Be," and it is. ([16] An-Nahl : 40)